Για να εξελιχθεί ένα παιδί σε υγιής συναισθηματικά ενήλικας, οι γονείς θα πρέπει να έχουν καλύψει τέσσερις βασικές του ανάγκες· αυτές είναι η κοντινότητα, η προστασία, το παιχνίδι και η προβλεψιμότητα. Λέγοντας προβλεψιμότητα, εννοούμε τη σταθερότητα, τη δυνατότητα του παιδιού να ξέρει τι θα γίνει στη συνέχεια, την ύπαρξη σταθερών και γνωστών ορίων. Η προβλεψιμότητα είναι που δημιουργεί την αίσθηση ασφαλείας που
χρειάζεται ένα παιδί για να μπορεί μέσα από αυτήν να εξερευνήσει τον κόσμο γύρω του. Το ίδιο ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για τους ενήλικες. Αρκεί να φανταστούμε να βρισκόμαστε σε μια σχέση που ο σύντροφος μας θα είναι απρόβλεπτος, που τη μια μέρα κάτι θα του αρέσει ενώ την άλλη όχι, όπου η αντίδραση του στο ίδιο ερέθισμα, θα είναι κάθε φορά διαφορετική.
Ο γονιός ή φροντιστής, θα πρέπει λοιπόν να έχει μια σταθερή συμπεριφορά και τροπο αντιμετώπισης της καθημερινότητας. Αν κάτι αλλάξει ή πρέπει να γίνει με διαφορετικό τροπο, θα πρέπει να το εξηγεί στο παιδί και να το καθησυχάζει. Πολλές φορές ο εκνευρισμός και η έλλειψη αυτοπεποίθησης ενός παιδιού, μπορεί να οφείλεται ακριβώς σε αυτή την έλλειψη προβλεψιμότητας.
Είπε η αλεπού στον μικρό πρίγκιπα…
“Θα ήταν καλύτερα να έρχεσαι πάντα την ίδια ώρα, είπε η αλεπού.
Αν έρχεσαι, ας πούμε, στις τέσσερις το απόγευμα, από τις τρεις θ’ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη.
Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω.
Στις τέσσερις πια πηγαινοέρχομαι και θα ανησυχώ.
Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας.
Αν έρχεσαι όμως όποτε να ‘ναι, δεν θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της… Χρειάζεται τελετουργία.”
