Ο τίτλος του μαθήματος αποτυπώνει τη διπλή στοχοθεσία: αφενός τη διερεύνηση τελετουργιών, αφετέρου την ενσωμάτωσή τους σε μυθικές αφηγήσεις και στο αρχαίο δράμα, οπότε και διαφαίνεται καθαρότερα ο κοινωνικός τους ρόλος.

Η τελετουργία είναι πράξη στερεότυπα επαναλαμβανόμενη, συλλογική, συν+αγωγός και με επικοινωνιακό χαρακτήρα, η οποία επιτρέπει ή διευκολύνει τον τελεστή ή τους τελεστές να συνδεθεί με μιαν ιδιάζουσα κατάσταση (χαράς, λύπης, αγωνίας, φόβου, πένθους…), να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, να «διαβούν» από μια κατάσταση σε μιαν άλλη, π.χ. από τη ζωή εντός του οίκου των γονέων στον γάμο και τη μετάβαση σε έναν άλλον οίκο. 

Η προσέγγιση των τελετουργιών στα ίδια τα κείμενα, στους μύθους ή στη λογοτεχνική τους επεξεργασία στο αρχαίο δράμα, βοηθά στην ανάδειξη του ρόλου και της λειτουργίας τους, καθώς αναδεικνύονται οι ανάγκες των ηρώων που οδηγούν σε αυτές. Επιπλέον, οι πράξεις και ο λόγος των ηρώων επιτρέπουν στον μελετητή την προσέγγιση, το «άγγιγμα», αυτού που ενίοτε (συχνά) εγγράφεται στον χώρο, στη χώρα, του ανείπωτου.

Το μάθημα, αν και θεωρητικό, δεν αποκλείει (κάθε άλλο) τη σωματική αποτύπωση καταστάσεων. Εξάλλου, η τελετουργία από τη φύση της ενέχει τη σωματική κίνηση ή στάση.